"มาตรา 112 ผู้ใดหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี"
คือไม่ได้ว่า ม.112 แตะไม่ได้ แต่เบื่อนักกฎหมายที่หัวคิดแข็งทื่อ คิดแต่จะต้องเป็นสากล เปรียบเทียบไทยแลนด์กับอีกหลายๆ แลนด์แล้วบอกว่าเราต้องปรับปรุง กฎหมายเรามันยังไม่ดี โอเคกฎหมายมันมีส่วนที่เป็นปัญหาจริงก็ว่ากันไป (โทษสูงไป เกิดการฟ้องร้องอย่างไร้ขอบเขต ฯลฯ) แต่ปัญหาที่ใหญ่กว่าคือทำไมเราต้องเดินตามตูดชาติอื่นไปเสียหมด ทำไมแก้กฎหมายไทยต้องไปลอกเมืองนอก ลอกแบบ (pattern) แต่เนื้อหาภายในเรามันไม่ใช่ เหมือนทุกวันนี้ที่ประชาธิปไตยของเรามันเริ่มจากการลอกฝรั่ง ผลก็เลยออกมาเละเพราะข้างในมันไม่ได้เป็นแบบที่ลอกมา หรือเพราะเส้นทางเกือบ 80 ปีของประชาธิปไตยไทยไม่ได้ทำให้คนไทยรู้จักตัวเอง และคิดแก้ปัญหาเองได้เลย
เอาเป็นว่า ถ้าเหตุุผลในการแก้กฎหมายมาตรานี้ของนักกฎหมายกลุ่มนี้อยู่ที่ประเด็นอยากเป็นสากล ผมว่ากลับไปคิดดูให้ดีๆ จะบอกว่าประเทศไทยเป็นมนุษย์ต่างดาวของโลกก็เอาเหอะ แต่ทุกประเทศมีอัตลักษณ์ มีตัวตน มีความแตกต่างกันมากมาย แล้วทำไมคุณถึงยังคงความแข็งทื่อทางความคิดแล้วบอกให้เราพุ่งตรงไปสู่จุดหมาย (สากล/ตะวันตก) เท่านั้น นี่มันความคิดแบบทำให้เป็นสมัยใหม่นิยม (Modernizationism) ชัดๆ ที่ต้องลอกคราบจารีตแบบเดิมออกให้หมด แล้วเอารูปแบบฝรั่ง (ที่ถูกตีตราว่าพัฒนา/ทันสมัย) มาสวมแทน คุณก็เห็นแล้วว่าทุนนิยม-อุตสาหกรรม สร้างปัญหาอย่างไรบ้างในโลกนี้ หรือเรื่องรัฐชาติ (Nation-State/รัฐเดียว-ชาติเดียว) ได้สร้างความแตกร้าวภายในประเทศต่างๆ มากมายแค่ไหน ถ้าคุณเห็นศพกองอยู่ตรงหน้าแล้วยังเดินหน้าก้าวตามไปเป็นศพต่อไป ผมคงต้องค้านแนวของคนกลุ่มนี้
อ่อ อีกประเด็นคือความตื่นตระหนกต่อจำนวนนักโทษที่กระทำความผิดกฎหมายมาตรานี้เพิ่มสูงขึ้นมาก และกรณีล่าสุด คือ คดีอากง ขอเรียนตรงๆว่า ถ้าผู้ต้องหาเหล่านั้นทำผิดจริงแล้วจะเต้นทำไม คือ ต้องแยกเรื่องคนทำความผิดถูกจับออกจากความเห็นใจ หรือความเหมือนทางอุดมการณ์ให้ออก และต้องแยกออกจากเรื่องปัญหาของตัวบทกฎหมายด้วย เพราะนั่นเป็นเรื่องของการรณรงค์แก้ไขต่อไป ซึ่งไม่ใช่ประเด็นที่จะนำไปสู่การเรียกร้องให้มีการปล่อยตัวนักโทษ อาจารย์บางคนถูกฟ้องคดีนี้แต่หลุดก็มี เพราะอัยการเค้าไม่ได้ดำเนินการมั่วซั่วถึงขนาดที่ฝ่ายสนับสนุนให้แก้ ม.112 อ้าง ขอเถอะว่าอย่าจุดประเด็นแล้วพาหลงประเด็นเพื่อเป้าหมายของกลุ่มตนอีกเลย (ออกแนวไปให้ถึงเป้าหมายโดยไม่เลือกว่าจะต้องใช้วิถีทางอย่างไร) ไม่ว่าจะอากง อาแป่ะ อาซิ้ม หรืออีก 108000 อา ก็ไม่อาจอยู่เหนือกฎหมายได้ นี่สิ "นิติรัฐ" ที่แท้จริง
บ้านริมถนน AH123
16/01/2555
21:01 น.
